Benigni maakte zijn debuut in het theater erg jong: in ’72 is hij op het podium met Pamela Villoresi in een waar gebeurd verhaal, genomen uit The Naked King, geregisseerd door Paul Magelli. In hetzelfde jaar speelde ik met Carlo Monni burosauri in Rome, onder leiding van Donato Sannini.Dopo andere shows met Lucia Poli, Marco Messeri en Giuseppe Bertolucci, komt het grote succes met live optredens: het is het de beurt aan Tuttobenigni.

Het is 1983: de eerste is een monoloog Tuttobenigni meer dan twee uur, waar Benigni speelt, opmerkingen, dialoog, parafraseren veel thema’s en onderwerpen van politiek tot God (waarin hij opriep Guido), het lezen van sommige bijbelse passages. Geregisseerd door Giuseppe Bertolucci, escalerende een hilarische komedie.
Na deze, Lectura Dantis en na de vijfde en zevende canto van Dante’s gedaan aan de universiteit van Siena in 1990, kunt u rechtstreeks naar de tweede editie van Tuttobenigni, die van ’95-’96: Benigni hier is een overzicht van de het politieke landschap sindsdien, dat existentiële thema’s-religieuze, zoals de beroemde enscenering van het oordeel of overstroming. Op de ongelooflijke effectiviteit van de bouw van het verhaal van Noach en de Ark van dictaat van God incipit van de Bijbel.
Benigni’s debuut speelt zich af in Rome, op slechts 20 jaar in de komedie "The Burosauri ‘Silvano Ambrogi.
De eerste echte karakter, Mario Cioni, uitgevonden in 1977 door Giuseppe Bertolucci, verschijnt eerst in de monoloog Cioni Mario di Gaspare was Julia. Het is dan gespeeld door Benigni ook in de tv-series en films-Free Wave voorwerp van veel kritiek en censuur-Berlinguer Ik hou van jou van Giuseppe Bertolucci, is pas onlangs gerehabiliteerd en weer in de distributiekanalen. Het eerste teken is een oneerbiedig Benigni, protesteren, surrealistische, die de samenleving van de tijd en de douane vragen, niet aan de politieke satire die altijd aanwezig is in zijn latere werken te vermelden.
In 1979 speelde hij mee in de film door Marco Ferreri asielzoekers.
In 1980 het werk met Renzo Arbore Pap’occhio in de film, ook een film voor een lange tijd weggehouden van de bioscopen voor betrokkenheid bij de plot van de film, het Vaticaan.
Renzo Arbore, in feite, is zelfs bekend als een succes door de toen pas verkozen paus, en heet Karol Wojtila de richting van het Vaticaan Television Network.
In 1981, Benigni werkte in de film door Sergio Citti soep.
De 1983 is het jaar van zijn eerste baan als bestuurder: Renzo Arbore brengt al zijn "band" (in aanvulling op Benigni ook Mario Marenco, De Vlag Sisters, Andy Luotto, Isabella Rossellini, George Bracardi), dat een reeks bouwt gag gespeeld op woordspelingen en parodieën. Hilarische taferelen Benigni’s in de gangen van het Vaticaan en in de tuin van Jazzemani, met een duidelijke toespeling op het Evangelie.
U stoort mij is de titel van zijn eerste film geregisseerd door en starring zelf. 4 afleveringen (de eerste is een ontmoeting tussen Benigni en een Jezus als een kind) en hilarisch tegelijk ironisch en denunciatari.
Dan is de tweede film als regisseur, dit keer gecombineerd met de uitzonderlijke Massimo Troisi: We moeten gewoon om te huilen, een van de beste films van Roberto Benigni voor het briljante idee van de reis terug in de tijd el’azzeccata combinatie van historische gebeurtenissen en karakters van de plot .
In 1986 trad hij toe tot een aantal films geproduceerd in de Verenigde Staten, waarvan de meest bekende in Italië en taxichauffeur ‘s nachts, waarin Benigni deel aan een episode.
In 1988 begon hij een reeks invallen ontembare televisie en scoops van de box office van de Italiaanse film met de film The Little Devil starring tegenover Walter Matthau en in samenwerking met Vincenzo Cerami. Benigni is hier een kleine duivel (met de naam Judith), die na zijn ontslag uit het lichaam van een vrouw van middelbare leeftijd met wie hij in beslag genomen, de prelaat ontmoette Walter Matthau, waar hij werd een vriend. Op de set, de vrouw van Roberto Benigni, Nicoletta Braschi.
In 1989, zegt de hoofdrol in de laatste film van Federico Fellini, De Stem van de maan, samen met Paul Village.
Van 1991 is het jaar van Johnny tandenstoker, die ziet meer werk Benigni schrijver, regisseur en performer. Groot succes in zowel de film en videotape ook geschonken aan dit werk.
Twee jaar na Roberto Benigni neemt deel aan de film Zoon van de Pink Panther Blake Edwards.
De Monster kwam in 1994, een ander werk van de acteur-regisseur Roberto, die, verwijzend naar het trieste verhaal van het Monster van Florence, grappen op elkaar en vooral de uitvoering van onderzoeken door de rechtshandhaving.
In 1997 Robert volgt de tragikomische aspecten die reeds aanwezig is in The Monster, beweegt en plezier de hele wereld met zijn buitengewone film
Het leven is mooi, dat leverde hem de Grand Jury Prize in Cannes in 1998, en 3 begeerde gouden beeldjes in 1999.